mijn eerste dagen hier in leon

Zoals sommigen van jullie al hebben ontdekt heb ik eindelijk foto´s op mijn site gezet, om een indruk te krijgen van de eerste weken. Bij elk bericht heb ik de bijpassende foto´s bijgevoegd. Nou, ik begin me nu te beseffen dat ik niet meer op vakantie ben, maar hier voor een langere tijd ga wonen! Ik begin al wat te wennen aan de warmte, aan de schaduwkant van de straat gaan lopen, aan het eten hier, de taco´s, fruit, rijst, rijst rijst, bonen, rijst en bonen en een beetje aan de taal. Vandaag had ik eindelijk het gevoel dat ik wat meer gesprekken kon volgen, zonder steeds te moeten zeggen,´un poco mas despacio´, al kost het me nog steeds heel veel energie en lukt het spreken me alleen goed als ik niet te moe ben. Hier in nicaragua slikken ze ook nog eens de helft van de woorden in, zoals bijvoorbeeld dalepue in plaats van andalepues of novemo in plaats van nos vemos. Ik begin het ook af en toe te doen en dat vinden ze hier erg grappig. Met het stoelenproject gaat het de goede kant op. Er worden 40 stoelen gerepareerd,en we zijn bezig met de prijsopgaaf van nieuwe stoelen en hoeveel nieuwe er nodig zijn. De 40 gerepareerde stoelen gaan we met de kinderen boven de 12 schilderen, zodat ze betrokken worden bij het project. Ik kwam met het idee om alemaal leuke kleuren te gebruiken(met tekeningetjes enzo) om de stoelen op te vrolijken en zodat de kinderen hun creativiteit erin konden stoppen, maar ze keken me raar aan en moesten er erg om lachen. Ze legden me uit dat in het hele land alle schoolstoelen in de nationale kleur(marineblauw)zijn,dus dat dat natuurlijk niet mogelijk is. Het had me wel leuk geleken, hihi. Gisteren heb ik een andere plek gezien waar kinderen ondersteund worden door het project. Het was een gemeenschap buiten Leon en we waren zeer lang onderweg, voordat we er waren. Dat kwam vooral omdat de bussen geen vaste tijden van vertrek hebben en we meer dan een half uur in een nietrijdens bus hebben gezeten. dat is hier dus normaal. Maar je verveelt je absoluut niet, want als je niet naar de markt komt, komt de markt wel naar je toe. Vanalles werd er aangeboden, koekjes, limonade, fruit, hangmatten etc. En verder is er altijd muziek in de bus en veel mensen die wat op de muziek meeneurien, oftwel een gezellig sfeer. De gemeenschap, tamarindo, leeft van de vis en het zout en had voor mij een totaal andere indruk dan adiact: ouders zijn zeer betrokken bij de kinderen, geinteresseerd, en de kinderen zag je op straat huiswerk maken. Wel samen, want er is vaak maar 1 boek voor twee kinderen. een ander, groter probleem, is het drinkwater. Er is daar geen drinkwater. Wel komt er een vrachtwagen dagelijks "drinkwater" brengen, maar dat schijnt door de watercontainer ook al vervuild te zijn. Dus veel mensen zijn daar regelmatig ziek.
Verder gaat het goed met me, wel met pieken en dalen hoor! dit weekend weer een dagje op het strand doorgebracht met mijn huisgenoot en twee andere nederlandse meisjes. Een ander stuk strand, maar een paradijsje weer!Dit weekend ga ik naar el salvador om Sanne te zien, eindelijk!
Nos vemos, hasta pronto
beso de Josephina